สิ่งที่เกิดขึ้นกับขาของผู้เขียน มันเกิดจากอะไรกันแน่ ก็ยังคงสงสัยต่อไป แต่อยากจะมาบอกเล่าค่ะ
ตุ่มที่เกิดขึ้นมันคลายๆตุ่มหมัด จริงๆนะ แล้ววันต่อๆมาก็เจอตัวหมัดบนที่นอน (แน่ใจว่าหมัดแมวแน่ เพราะมีแมวแอบมานอนมาเล่นบริเวณบ้าน)
จึงจดบันทึกร่องรอยตุ่มที่เกิดขึ้น เจอวันที่เท่าไหร่ เวลาผ่านไป 5วัน ก็ไม่ได้จดอะไรอีกแล้ว ทายาหม่องก็คงจะหายไปตามปกติ แต่ทว่า เวลาผ่านไปเป็นเดือน อ้าว ขาเราเป็นอะไรทำไมนูนแดงแบบนี้
ไม่รอช้า รีบไปโรงพยาบาลทันที และหมอก็ได้ซักถามถึงอาการ
ก็อยากที่เกริ่นไว้ แรกเริ่มมันคล้ายตุ่มหมัดกัด แรกๆจะคัน ครั้นคิดว่าหมัดแมวกัดก็คงหายเอง ทายาหม่อง คลำดูทำไมมีความแข็งๆนิดๆ แต่ด้วยความที่เจอตัวหมัดจึงคิดว่า"ใช่" ก็บอกหมอไปเช่นนั้น
หมอจัดยาแก้แพ้ ยาฆ่าเชื้อให้ทาน และก็ถ่ายภาพเก็บไว้ดูความเป็นไปของลักษณะก้อนนั้น
ถ่ายทุกวันจนครบวันที่หมอนัด กินยาแล้วไม่ดีขึ้น
หมอศัลยกรรมได้แจ้งว่าจะสะกิดออกให้ ว่าแล้วหมอก็สั่งผู้ช่วยให้เตรียมมีดและยาชา
ผู้ป่วยก็นอนรอ และคิดในใจว่า"สะกิด" ของคุณหมอนี่คือ "ใช้มีด"
เมื่อหมอฉีดยาชา เข็มที่จิ้มลงมาที่เนื้อขาจึกนั้นที่บรรจงช่างเจ็บ จนผู้ป่วยหน้ายู่ไปหมด ร้องด้วยความเจ็บสักพักก็กัดฟันเอาไว้
หมอบรรจงใบมีดลงโดยที่ผู้ป่วยไม่รู้สึกเจ็บแต่รู้ว่ากำลัง "สะกิด" เอาหนองออก เพราะหมอพูด "อืม...หนอง" "ออกสัก2เซน"
ผู้ป่วยคนนี้ได้แต่นอนหลับตาปี๋ จนกระทั้งผู้ช่วยหมอจะทำการปิดแผล
เสียงของผู้ช่วยบอกว่า "จะปิดแผลนะคะรอสักนิด"
ได้ยินดังนั้นจึงถามเธอไปว่า "แผลเป็นยังไงบ้าง"
เธอบอกว่าก็ลูกเป็นหลุม ประมาณ2เซน ผู้ป่วยที่หลับตาปี๋ก็ลืมตาและลุกขึ้นหลังจากผู้ช่วยปิดแผลเรียบร้อย
หมอจะสั่งยาให้ แล้วก็จะส่งไปทำแผลที่ห้องทำแผล เพราะมีเหลือดซึมออก
หลังจากที่มาห้องทำแผล คุณพยาบาลใช้แอลกอฮอล์มาทำความสะอาดแผลโดยรอบ และหลุมนั้นด้วย ตอนยัดผ้าลงหลุมนั้น ผู้ป่วยคนนี้ต้องหลับตา เพราะทนดูไม่ได้ จนกระทั่งพยาบาลปิดแผลเรียบร้อย ก็ถึงเวลารับยา และกลับบ้าน
ผู้เขียนอยากเล่าประสบการณ์นี้ เพราะอยากให้ผู่อ่านอย่ามองข้ามสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นกับร่างกายเรา หากเกิดผิดปกติต้องรีบพบแพทย์นะคะ
ด้วยความห่วงใย ขอให้ผู้อ่านทุกท่านสุขภาพแข็งแรงทุกท่านค่ะ.
